Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nos vero, inquit ille; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. At iam decimum annum in spelunca iacet. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Itaque his sapiens semper vacabit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Efficiens dici potest.Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *